单词 | shipbreche |
释义 | † shipbrechen. Obsolete. Shipwreck. In late Old English recorded only in the sense ‘right to claim what is cast up on the shore in a shipwreck’. ΘΚΠ society > travel > travel by water > shipwreck > [noun] shipbrechea1067 ship-breaking1398 ship-brechinga1400 shipwreckc1450 wreck1463 wrake1513 wrack1579 naufrage1589 wrecking1775 a1067 Charter in Kemble Cod. Dipl. (1846) IV. 208 Ic habbe gegeofen Criste and sancte Marie..forestall and hamsocne, griðbryce and scipbryce, and ða sæ upwarp..æt Bramcæstre and æt Ringstyde. ?a1100 Charter in W. Dugdale Monasticon Anglicanum (1655) I. 237/2 Mundbriche, feardwite,..infongenthef, sypbriche, tol, & tem. a1387 J. Trevisa tr. R. Higden Polychron. (St. John's Cambr.) (1869) II. 369 Schipmen þat seilled in þe see in to shipbruche. a1387 J. Trevisa tr. R. Higden Polychron. (St. John's Cambr.) (1869) II. 369 And þerfore me seide þat þey brouȝte hem to ship~breche. 1398 J. Trevisa tr. Bartholomew de Glanville De Proprietatibus Rerum (Bodl.) xii. xii Schipmen trowiþ þat it bodeþ goode ȝif þei mete swannes in perile of schipburch [1495 shippe breche]. c1440 Gesta Romanorum xiv. 48 Penaunce is þe secunde table aftir Shipbreche. DerivativesΘΚΠ society > travel > travel by water > shipwreck > [noun] shipbrechea1067 ship-breaking1398 ship-brechinga1400 shipwreckc1450 wreck1463 wrake1513 wrack1579 naufrage1589 wrecking1775 a1400 (a1325) Cursor Mundi (Vesp.) l. 20973 Scipbreging [Gött. Schip-breking] he suffurd thrise. ΚΠ c1520 M. Nisbet New Test. in Scots (1903) II. 2 Cor. xi. 25 Thrijse I was at schipbrek [Wyclif shipbreche]. This entry has not yet been fully updated (first published 1914; most recently modified version published online December 2020). < n.a1067 |
随便看 |
英语词典包含1132095条英英释义在线翻译词条,基本涵盖了全部常用单词的英英翻译及用法,是英语学习的有利工具。